Αγία Κυριακή - Τρίκερι
Δεν γίνεται να επισκεφτείς το ένα και να μην πας και στο άλλο. Αγία Κυριακή και Τρίκερι πάνε μαζί, χέρι χέρι όπως λέμε. Τα δυό τους άλλωστε συνοψίζουν αυτό που είναι το Πήλιο. Θάλασσα και βουνό μαζί.
Αν αγαπάτε τα road trips και βρίσκεστε σε διακοπές στο Πήλιο, ξεκινήστε νωρίς ένα πρωί για την Αγία Κυριακή. Η διαδρομή είναι μαγευτική και η ηρεμία του τοπίου θα σας γαληνέψει. Λίγα αυτοκίνητα, πολλή θάλασσα, λιγοστά σπίτια –πάντα με τα παραθυρόφυλλα βαμμένα μπλε, σημάδι ότι έχετε εισέλθει σε τόπο ναυτικών και καραβοκύρηδων.
Κάτω στον νότο, τα ηνία από το Πήλιο παίρνει το Τισαίο όρος, ένα βραχώδες άνυδρο βουνό με υψόμετρο που φτάνει τα 644 μέτρα. Η κορυφογραμμή του σχηματίζεται καθαρά σε τόσο μεγάλο μήκος που γίνεται εύκολα ορατό πώς η τεκτονική πλάκα σηκώθηκε από τον βυθό της θάλασσας και υψώθηκε σχεδόν κατακόρυφα για να σχηματίζει αυτό το άγρια όμορφο βουνό.
Φτάνοντας στην Αγία Κυριακή συνεχίστε την οδήγηση μέσα στο χωριό. Θα είναι μια εμπειρία που θα θυμάστε για πάντα! Ανηφόρες και στενά δρομάκια περνάνε σχεδόν μπροστά, αν όχι μέσα, από τις αυλές των σπιτιών. Κάθε πόρτα είναι και ένας πίνακας ζωγραφικής. Απολαύστε καφέ σε κάποιο από τα καλαίσθητα μπαράκια του χωριού και οπωσδήποτε φρέσκα θαλασσινά στις ψαροταβέρνες. Το ναυτικό μουσείο και το μεγάλο καρνάγιο στην άκρη του χωριού μαρτυρούν την ναυτική παράδοση της περιοχής.
Στην Αγία Κυριακή νιώθεις σαν να είσαι σε νησί. Τα σκαλισμένα από τον θαλασσινό αέρα πρόσωπα των ψαράδων, τα καΐκια που πάνε και έρχονται και οι προσεγμένες ψαροταβέρνες μαρτυρούν τη στενή σχέση του χωριού με το Αιγαίο.
Φεύγοντας, ο δρόμος θα σας περάσει από το ορεινό Τρίκερι. Αλλά αν δεν προσέξετε την πινακίδα που λέει κέντρο, θα το προσπεράσετε γρήγορα. Το Τρίκερι είναι πατρίδα πειρατών. Ένα μικρό και συμπαγές χωριό που χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από τους κατοίκους του κοντινού νησιού Τρίκερι που ήθελαν να αποφύγουν τους πειρατές. Για να επιβιώσουν όμως έγιναν και οι ίδιοι πειρατές! Τι άλλο αλήθεια μπορούσε τότε να κάνει κανείς σε έναν τόπο απομονωμένο, όπου η γη ακουμπούσε στη θάλασσα;
Η θαλασσινή καστροπολιτεία του νοτίου Πηλίου έμεινε απομονωμένη μέχρι το 1984, όταν ανοίχθηκε ο δρόμος που την ένωσε οδικά με τον Βόλο. Όμως αυτός ο εκσυγχονισμός δεν έκλεψε τίποτα από την παλιά αρχοντιά της.
Μέσα στο χωριό τα παλιά σπίτια-πύργοι κρύβονται πίσω από τα στενά δρομάκια. Δύσκολο να τα εντοπίσει ο επισκέπτης, αν δεν ξέρει ακριβώς πού πρέπει να πάει. Ευτυχώς, οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι και δεν διστάζουν ακόμη και να προσκαλέσουν μέσα στο σπίτι τους τους περαστικούς που αναζητούν να γνωρίσουν την ιστορία του χωριού.
Η θέα στη θάλασσα; Μην την ψάξετε! Όσο περπατάτε στα δρομάκια δεν θα την δείτε! Σαν να μην έχει θέα σε τρεις θάλασσες αυτό το χωριό. Η θάλασσα μένει κρυμμένη πίσω από τα ψηλά σπίτια και τους μαντρότοιχους. Μα, σαν μπείτε στις αυλές των σπιτιών τους, το Αιγαίο όλο απλώνεται μπροστά σας!
Όσο στενά είναι τα μονοπάτια του χωριού, άλλο τόσο η πλατεία του είναι μεγάλη και γενναιόδωρη. Τα πρωινά του καλοκαιριού είναι γεμάτη με άντρες που πίνουν τον καφέ τους. «Πού είναι οι γυναίκες του χωριού;» ρωτήσαμε. «Αυτή την ώρα είναι στο σπίτι» είπαν. «Μαγείρεμα!»
Λέγεται ότι και σήμερα κάποιες από τις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού φορούν ακόμη τις τοπικές παραδοσιακές στολές. Είναι αξεπέραστα έργα τέχνης, πολύχρωμοι κινούμενοι πίνακες ζωγραφικής και ιστορίας που ζωντανεύουν σε γιορτές και πανηγύρια. Σχεδόν μια ώρα, λένε, χρειάζεται για να φορέσει μια γυναίκα την επίσημη παραδοσιακή φορεσιά με τα οκτώ απανωτά κομμάτια της. Όλα όσα χρειάζεται κανείς να ξέρει για μια γυναίκα, θα τα καταλάβει βλέποντας τη στολή της: την κοινωνική της θέση, αν είναι παντρεμένη, αν ο σύζυγος λείπει στη θάλασσα, αν υπάρχει πένθος στην οικογένεια.
Φεύγοντας από το Τρίκερι ο επισκέπτης δεν μπορεί παρά να έχει την αίσθηση ότι δεν τα είδε όλα. Θρύλοι, μύθοι, ιστορίες και παραδόσεις από την πατρίδα των παλιών πειρατών πάντα ξεφεύγουν και μένουν κρυφά.